مناجات با صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه در شهادت امام عسکری
از ما زمیـنـیان به شما آسـمان سـلام مـولای دلشکـسـته امـام زمـان سلام این روزها هزار و دو چندان شکسته‌ای حالا کجـای روضۀ بـابـا نشـسـته‌ای رخـت سـیاه داغ پـدر کـرده‌ای تـنت قـربـان ریـشه‌های نـخ شـال گـردنت آماده می‌کـنی کـفـن و تـربت و لـحـد مرد سـیاه پـوش، خـدا صبرتان دهـد گویا دوباره بی‌کس و بی‌یار و خسته‌ای این روزها کنار دو بـستر نشـسته‌ای انگـار غـصه‌دار جـراحـات سیـنه‌ای گاهی به سامـرایی و گاهی مدیـنه‌ای یک بار فکر زهر و دل پُر شراره‌ای یـک بـار فـکـر واقـعـۀ گـوشواره‌ای با این که بـر سـرِ پـدرِ دیده بـسته‌ای امـا بـه یـاد مـادر پهـلـو شـکـسـته‌ای آن مادری که بال و پرش درد می‌کند هم کتف و شانه هم کمرش درد می‌کند هم بین خانه گفت و شنودش اشاره شد هم آسـمان روسـریش پُـر ستـاره شد دو ماه و نیم کار حسن مو شکـافی و دو ماه و نیم بازوی مادر غلافی و... |